Παναγιώτης Τερζόγλου: Μια φορά κι έναν καιρό ...

Σκόπιμα επιχειρούν να δημιουργήσουν σύγχυση  ανάμεσα στο ποια  είναι η πολιτική - συνδικαλιστική αντιπαράθεση και ποια  είναι η  προσωπική επίθεση που αγγίζει τα όρια του εκφασισμού. Αυτό το κάνουν πάντα, εκείνοι που δεν θέλουν η πολιτική να είναι αντικείμενο της καθημερινότητας, της διαπάλης και επιχειρούν να βάλουν στην ατζέντα οποιοδήποτε άλλο θέμα. Στην προσπάθεια τους να "στρέψουν το ενδιαφέρον αλλού" αρχίζουν και τις προσωπικές επιθέσεις ακόμη και για πράξεις του ποινικού δικαίου. Στη συνδικαλιστική μου θητεία δέχτηκα τέτοιες επιθέσεις, πάντα ανώνυμες και πάντα υπόγειες. Έτσι είναι αυτά. Τα τελευταία χρόνια όμως και ειδικά μετά το 2015, εκκολάφτηκαν και απόκτησαν φωνή. Έχουν πολιτική και κυβερνητική κάλυψη και δεν φοβούνται να διασύρουν ανθρώπους ούτε στο φως της μέρας. Από τότε που ως άλλος Ηρακλής, έπλυνα την κόπρο του Αυγεία και καθάρισα τη ζωή μου, δεν απαντώ σε ότι κι αν λένε για μένα, ακόμη και όταν ανακατεύουν την...

Όταν στις εκλογές του 2010 είχα σχεδιάσει την παρακάτω αφίσα, τα άλλα στελέχη (σήμερα είναι συνταξιούχοι και καθοδηγούν από το παρασκήνιο) της τότε ΣΕΚ, μου την έτριψαν στα μούτρα. Δεν τον κόλλησαν πουθενά και όπου την είχα κολλήσει, την ξεκολλούσαν. Με έλεγαν ... έξαλλο, εξτρεμιστή, αναρχικό και γενικά με στόλιζαν με ένα σωρό χαρακτηρισμούς που με προβλημάτιζαν ΤΟΤΕ. Όταν έμενα μόνος, αναρωτιόμουν: Μα κάνω τόσο λάθος; Η σκληρή κριτική τους; με πείραζε και για ένα άλλο λόγο. Την αφίσα την είχαμε σχεδιάσει μαζί με το φίλο μου Αλέκο Λύτρα και ότι κάναμε μαζί μου άρεσε.Το Αλέκο τον χάσαμε παραμονή των δημοτικών του 2010. Σήμερα όμως βλέπω την κριτική τους από άλλο μάτι. Και μπορώ να πω ότι τους καταλαβαίνω. Μετά το ιδεολογικό, πολιτικό αλλά και κοινωνικό χωρισμό μας, οι άνθρωποι απελευθερώθηκαν. Βγάζουν αφίσες με τα πρόσωπα των συνδικαλιστικών αντιπάλων τους διαγραμμένα με ένα τεράστιο "X" καλώντας και τους ψηφοφόρους τους να κάνουν το ίδιο. Με ποιόν τρόπο άραγε, αφού δε...

Έτσι τουλάχιστον διαδίδουν κατά κόρον στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχοντας βρει πεδίον δόξης λαμπρόν" στις εκλογές που διενεργούνται σε σωματεία. Από τη μία είναι οι εκλογές στο σωματείο των μηχανοδηγών όπου οι Συριζαίοι της "Συνεξέλιξης" που ουσιαστικά διοικούν την ιταλική ΤΡΑΙΝΟΣΕ στα εργασιακά θέματα, μαζί με τους συμμάχους τους Νεοδημοκράτες της "Νέας Έλξης", που τάζουν τη μάνα τους και τον πατέρα τους. Γράφτηκε σε σιδηροδρομικό blog ότι σε συγκεντρώσεις, συνάδελφοι ψηφοφόροι έχουν αρχίσει να φέρνουν και τα παιδιά τους για να γνωριστούν με τα συνδικαλιστικά αφεντικά της εταιρείας. Και βέβαια είναι ειδικοί στους διορισμούς καθότι ... διορισμένοι και οι ίδιοι από Βερελήδες και Λιάπηδες! Από την άλλη έχουμε τις εκλογές στο σωματείο συνταξιούχων της "ΕΝΟΤΗΤΑΣ" στο οποίο οι Συριζαίοι αφού διόρισαν τα παιδιά τους και μεταλλάχτηκαν και αφού υποσχέθηκαν αυξήσεις στις συντάξεις μέχρι και διπλασιασμό (!!!) στο επικουρικό, τώρα υπόσχονται προσλήψεις και διορισμούς...

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΑΖΙ Μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να ενεργοποιήσω πάλι το blog μου. Γιατί σήμερα; Για να λέμε κάποτε: Σαν ψέμματα μου φαίνεται!