Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Το τραγούδι της «ΕΝΟΤΗΤΑΣ»

Χρόνια στα εργοστάσια πάνω στις μηχανές σίδερα και ιδρώτας η πραμάτεια μας, ηλεκτρολόγοι εφαρμοστές και λεβητοποιοί με τη σειρά μαζί με τα μεράκια μας Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά. Στις αποθήκες στους σταθμούς επάνω στα κλειδιά να φύγει η ταχεία με ασφάλεια, χτες αποχαιρετήσαμε με δάκρυα το Στρατή είπε πως θα γυρίσει στην Αττάλεια. Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά. Πάντα με χιόνια και βροχές το τρένο προχωρά χαράζει το ταξίδι μέσα στ΄ όνειρο, με ελεγκτές, με συνοδούς και μηχανοδηγούς νάχουνε τη ζωή τους πάντα όμηρο. Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά.
Πρόσφατες αναρτήσεις

Η γιαγιά η Φωτεινή

Η γιαγιά η Φωτεινή απ  τη Μικρά Ασία, στα τελευταία χάθηκε μέσα στη φαντασία. Και πάλι πίσω ήθελε να πάει στην πατρίδα κι όλο μου τραγούδαγε για τόσα που δεν είδα. Κοιμήσου τώρα Φωτεινή εκεί που ήσουν πήγα και όσα δεν τα έζησα στα μάτια σου τα είδα. Αρχόντισσα η Φωτεινή, σαν ήρθε στην Ελλάδα, ολημερίς μου μίλαγε για την Απολλωνιάδα. Κι έλεγα πως ταξίδευα μικρό παιδί στη λίμνη, με καπετάνιο τη γιαγιά και το παππού στη πρύμνη.

Τρείς τα χαράματα

Τρείς τα χαράματα, ανοίξαν τα κελιά κι είπαν να βγούμε όλοι στην αυλή, μας μέτρησαν ξανά δεν έλειπε κανείς η καρδιά χτυπούσε σαν τρελή Η διαταγή σαφής, ο θάνατος ποινή του καθεστώτος ήμαστε εχθροί raus στα φορτηγά διατάξαν οι Ναζί προορισμός μας η Καισαριανή Στον αγώνα για τη λευτεριά σ΄ όλο το ντουνιά, στον αγώνα για τη λευτεριά στη ζωή φωτιά Στον αγώνα για τη λευτεριά                                                                                                        στη ζωή φωτιά Λίγο πριν την αυγή άρχισε η πομπή στο Σκοπευτήριο ο χάρος είχε βγει, όλοι με μια γροθιά, εβίβα βρε παιδιά στον τοίχο πήγανε όλοι ορθοί. Κι αφού τους στήσανε τους τουφεκίσανε και το κορμί τους έπεφτε στη γη, όλοι φωνάξανε ζήτω η Λευτεριά και η πατρίδα η πιο ακριβή.

Σαν έρθεις φέρε τη σιωπή

Σαν έρθεις φέρε τη σιωπή                                                                                            κι άπλωσε την πάχνη,                                                                                                       στις υγρές στέγες των σπιτιών                                                                                                        και στις παγωμένες καμινάδες.                                                                                               Στα μπαλκόνια με τις σκισμένες τέντες                                                                                 και τις αυλές,                                                                                                                                      με τα παρατημένα παιχνίδια των παιδιών. Σαν έρθεις φέρε τη σιωπή                                                                                                                   κι άπλωσε την βροχή,