ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ Η Σ.Σ.Ε. ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

Συμβολή στο διάλογο για τη νέα ΣΣΕ

Αθήνα 2/2/2015

Το γεγονός ότι, η συζήτηση για τη νέα ΣΣΕ των σιδηροδρομικών άνοιξε για μια ακόμη φορά με λάθος τρόπο και ερήμην των εργαζομένων, δείχνει ότι οι παθογένειες του σ.κ. είναι υπαρκτές και ισχυρές.

Αν και είμαι μέλος της Διοίκησης της ΠΟΣ, πληροφορήθηκα από το internet μέσω ανακοινώσεων παρατάξεων και προσώπων ότι, άρχισε η συζήτηση για τη νέα ΣΣΕ. Δε θα κριτικάρω αυτές τις απόψεις γιατί είναι το τελευταίο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή.

Στις 25 Γενάρη 2015 με την ψήφο του ελληνικού λαού, συντελέστηκε μια κοσμογονία. Για πρώτη φορά στη χώρα μας (από τις ελάχιστες φορές παγκοσμίως) ένα κόμμα με τα χαρακτηριστικά (αλλά και τις αδυναμίες) του ΣΥΡΙΖΑ, ανέλαβε την ευθύνη να συγκροτήσει την κυβέρνηση της χώρας. Αυτό από μόνο του συνιστά γεγονός παγκοσμίου ενδιαφέροντος αφού σε μία χώρα - δορυφόρο του γερμανικού οικονομικού ιμπεριαλισμού, σχηματίστηκε κυβέρνηση με εντολή και στόχο να δημιουργήσει ρήξεις στο νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό κατεστημένο.

Μία από τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ότι αφορά το εσωτερικό της χώρας είναι, η επαναφορά του θεσμού των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, Ο θεσμός των ΣΣΕ ουσιαστικά καταργήθηκε ως μνημονιακή και όχι μόνο, δέσμευση. Στην κατάργηση όμως αυτή έχουν τεράστιες ευθύνες για τη στάση τους και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ που ουσιαστικά στήριξαν τις μνημονιακές πολιτικές των κομμάτων τους. Αυτό το έκαναν και μέσω υπογραφής ΣΣΕ όπως ήταν η δική μας του 2011. Τι θα πράξουν τώρα;

Είναι δεδομένο ότι οι παρατάξεις αυτές θα αλλάξουν στάση. Θα ντυθούν πάλι το συνδικαλιστικό μανδύα και θα κινητοποιηθούν απαιτώντας μεγάλες και άμεσες αλλαγές. Ενδεικτικό παράδειγμα η ΑΔΕΔΥ η οποία αν και δεν έχει συγκροτήσει ακόμη (γιατί άραγε;) το Προεδρείο της, συναντήθηκε με τον αρμόδιο Υπουργό και πριν ακόμη και τις προγραμματικές δηλώσεις ζήτησε … αυξήσεις;;;

Ο θεσμός της ΣΣΕ ως εργατική κατάκτηση είναι εργαλείο για τη συσπείρωση των εργαζομένων. Είναι εργαλείο για τη διεκδίκηση των αιτημάτων των εργαζομένων. Είναι το μόνο μέσο που έχουν οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν είτε θεσμικά είτε οικονομικά είτε ασφαλιστικά κ.α. αιτήματα. Ως τέτοιο δεν πρέπει να συνδέεται με οτιδήποτε άλλο και με οποιονδήποτε άλλον.

Η διεκδίκηση μιάς νέας ΣΣΕ πρέπει να έχει στο επίκεντρο της τον εργαζόμενο. Οι εργαζόμενοι μέσα από πλατειές συνελεύσεις, καθορίζουν το πλαίσιο των αιτημάτων τους και το πρόγραμμα δράσης για τη διεκδίκηση τους. Τα συνδικαλιστικά όργανα απλώς πρέπει να υλοποιούν αυτές τις αποφάσεις.

Η διαδικασία αυτή, πρέπει να διαρκεί σε όλο τον εργασιακό βίο, ανεξάρτητα από τις πολιτικές εξελίξεις οι οποίες κάθε φορά πρέπει να αναλύονται, μόνο κάτω από το πρίσμα της υπεράσπισης των εργαζομένων. Αρχίζει την επόμενη μέρα της υπογραφής ΣΣΕ και τελειώνει με την υπογραφή της επόμενης.

Σε ότι αφορά  τη συζήτηση που άνοιξε για τη νέα ΣΣΕ των σιδηροδρομικών, η άποψη μου είναι ξεκάθαρη:

1.- Συνελεύσεις των εργαζομένων για καθορισμό των αιτημάτων και του πλαισίου δράσης.

2.- Συνεδριάσεις των συνδικαλιστικών οργάνων για τη λήψη των σχετικών αποφάσεων.

3.- Συνεχής ενημέρωση των εργαζομένων για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων.

Εκεί μπροστά και μαζί με τους εργαζόμενους, ο κάθε ένας είτε ως πρόσωπο είτε ως συλλογικότητα, θα μπορούν να καταθέσουν και τις δικές τους προτάσεις. Θα είναι όμως έγκλημα να επαναληφθούν τα λάθη του παρελθόντος με την πολυδιάσπαση των αιτημάτων και τα μικροεπιδόματα.

Ο βασικός μισθός θα πρέπει να είναι το κέντρο του νέου μισθολογίου. Από εκεί και πέρα, μέσω των επιδομάτων που έχουν κατακτηθεί με αγώνες και συσπειρώνουν όλους τους εργαζόμενους, όπως είναι τα οικογενειακά και το ανθυγιεινό και επικίνδυνο, πρέπει να αναγνωρίζονται ιδιαιτερότητες είτε κοινωνικές είτε εργασιακές.

Το κύριο βάρος όμως της επόμενης ΣΣΕ πρέπει να πέσει στο θεσμικό πλαίσιο, η τροποποίηση του οποίου θα λύσει όχι μόνο εργασιακά αλλά και ζητήματα που σχετίζονται με την ύπαρξη της επιχείρησης.

Παναγιώτης Τερζόγλου

Μέλος Διοίκησης της ΠΟΣ