ΑΘΗΝΑ 4/3/2011
Η Απεργία υπήρξε το πιο σκληρό και αντιδημοκρατικό (από την πλευρά των εργαζομένων) μέσο που είχαν προκειμένου να υπερασπίσουν τα δικαιώματα τους. Δυστυχώς και η απεργία, όπως και πολλά άλλα, ακολούθησαν την απαξίωση του συνδικαλιστικού κινήματος, από την εποχή που τα συνδικάτα έγιναν εργοδοτικά και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις κυβερνητικές. Όλα τα συνδικάτα; Όχι φυσικά!!! Όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις; Βεβαίως, όχι!!!
Στο χώρο μας, τα πρώτα σημάδια αρχίζουν τη δεκαετία του 1990 και ειδικά την περίοδο που άρχισαν οι «μεγάλες» αλλαγές (εκσυγχρονισμός, μεγάλα έργα κ.α.) που τελικά οδήγησαν στο μεγάλο φαγοπότι και στη διάλυση του ΟΣΕ. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που στηρίζουν τα κόμματα του δικομματισμού, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εκλαΐκευση αυτών των πολιτικών, φτάνοντας στο σημείο να είναι δυσδιάκριτος ο ρόλος του συνδικαλιστή από το ρόλο του υπηρεσιακού παράγοντα.
Ειδικά στο διάστημα μετά το Συνέδριο της ΠΟΣ, τον Οκτώβρη του 2010 όταν η παράταξη της ΠΑΣΚ-Σ κατέκτησε την αυτοδυναμία στη Διοίκηση της, έπεσε ταφόπλακα στις όποιες διεκδικήσεις των σιδηροδρομικών. Οι όποιες κινητοποιήσεις πραγματοποιούνταν, εάν μεν ήταν της ΠΟΣ, γίνονταν ως άλλοθι και τις περισσότερες φορές οι σιδηροδρομικοί έμεναν στα μισά του δρόμου, εάν δε αποφασίζονταν από εργαζόμενους (όπως η 8ήμερη κατάληψη της Καρόλου) κατασυκοφαντούνταν με το χειρότερο τρόπο. Σημαντικό ρόλο σε όλα αυτά παίζει και η ανοχή που δείχνει η ηγεσία της ΔΑΚΕ το διάστημα αυτό.
Άρα απεργία ΝΑΙ!!! Αλλά για ποιο λόγο; Μα ποιους στόχους; Με ποιους συμμάχους; Ποιος είναι ο αντίπαλος;
Όταν η πλειοψηφία της ΠΟΣ επί μήνες διαπραγματεύεται εν κρυπτώ από τους σιδηροδρομικούς, όταν θεωρούν αντίπαλο μόνο τη Διοίκηση του ΟΣΕ και όχι τους συντρόφους τους στην κυβέρνηση, όταν οι όποιες δημόσιες δεσμεύσεις τους για αγώνες μέχρις εσχάτων προκειμένου να μην εφαρμοστεί ο ν. 3891/10, αποδεικνύονται … φούμαρα, τότε η εξαγγελία απεργίας εκ μέρους τους γίνεται στην προσπάθεια τους να έχουν άλλοθι κάποιες κινητοποιήσεις και να κρύβουν τις πραγματικές τους διαθέσεις από τους εργαζόμενους.
Τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τους σιδηροδρομικούς και το σιδηρόδρομο απαιτούν καθαρές αποφάσεις και καθαρές λύσεις. Σε αυτόν τον αγώνα η σημερινή πλειοψηφία της ΠΟΣ, δεν έχει θέση.
ΝΑΙ στον αγώνα διαρκείας, με απεργίες, καταλήψεις, συλλαλητήρια και καθημερινές συνελεύσεις των εργαζομένων.
ΟΧΙ στις απεργίες – άλλοθι.
Παναγιώτης Τερζόγλου
Σιδηροδρομικός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου