Ο Κούρκουλος ήταν που σε κάποια ταινία φώναζε απελπισμένος: ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ, προσπαθώντας να αποτρέψει την έκρηξη του καζανιού στο γκαζάδικο που δούλευε;
Σαν άλλος Κούρκουλος λοιπόν: ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΕΙΜΕΝΟ, ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ, ΟΧΙ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ από τους ειδικούς «συριζολόγους» που εδώ και ένα χρόνο, αφού κατακτήσανε τη μία και μόνη αλήθεια για την Αριστερά, βρήκαν τώρα τη γιατρειά για το ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδοξο είναι ότι, οι περισσότεροι από αυτούς είναι οι ίδιοι που εδώ και 5 χρόνια έχουν αναλάβει τις τύχες του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελώντας τη Γραμματεία του και χωρίς φυσικά κανείς από αυτούς να μιλήσει ποτέ για τις δικές του ευθύνες.
Έχω απευθυνθεί και άλλες φορές ζητώντας απαντήσεις, αλλά, ποιος είμαι εγώ για να ασχοληθούν μαζί μου. Και αυτή τη φορά έτσι τα γράφω, μη έχοντας και πολλές ελπίδες να πάρω απάντηση ή έστω να δημοσιευτούν στην ΑΥΓΗ ή την ΕΠΟΧΗ, αυτές είναι γεμάτες από τα κείμενα, τις υπογραφές, τις προτάσεις των «κατάλληλων».
Αλήθεια, σε ποιους απευθύνονται όλα αυτά; Ποιοι είναι αυτοί που μέσα σε τόσες χιλιάδες λέξεις, πρέπει να επιλέξουν; Οι απολυμένοι συμβασιούχοι της Ολυμπιακής; Οι εργαζόμενοι στα stage; Οι λιμενεργάτες; Οι «Κούνεβες»; Οι 13% άνεργοι; Τα χρεοκοπημένα νοικοκυριά; Ποιοι;
Και ποιος τους είπε, ότι η δική τους αγωνία (όποια και νάναι) ενδιαφέρει και την κοινωνία, αυτήν την «ξεχασμένη» που θέλουμε να βοηθήσουμε; Ένα επίσης παράδοξο είναι και τούτο. Οι περισσότεροι από αυτούς τους «κατάλληλους» είναι εξαφανισμένοι από την καθημερινή δράση και τις μικρές και μεγάλες μάχες που δίνουν οι εργαζόμενοι. Κλεισμένοι στο μαγαζάκι τους σχεδιάζουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε από την ανάγκη και την απαίτηση του κόσμου της Αριστεράς, να «συνεργαστούν» επιτέλους όλες οι εκφάνσεις της. Κοινή δράση στα μεγάλα και μικρά προβλήματα, αυτό απαίτησε ο κόσμος της Αριστεράς και οι ηγεσίες ακολούθησαν αναγκαστικά. Ο κόσμος το ζήτησε, αν περιμέναμε τις ηγεσίες …
Συνεργασία ζήτησε ο κόσμος της Αριστεράς. Δε ζήτησε, ούτε νέες ταυτότητες, ούτε νέο κόμμα, ούτε νέο οργανισμό ούτε τίποτα από αυτά που παρουσιάζονται σήμερα σαν απαίτηση του κόσμου. Συνεργασία μήπως και γλυτώσει από τη φτώχεια, τη εξαθλίωση την αμορφωσιά κ.α. Γιατί υπάρχει κόσμος που πιστεύει ότι μόνο η Ενότητα της Αριστεράς μπορεί να δώσει διέξοδο και λύσεις. Μήπως δεν το πιστεύουν οι ηγεσίες;
Δεν συμφωνούμε με τη συνεργασία και την Κοινή Δράση της Αριστεράς; Θέλουμε κάτι άλλο;
Και τι ανθρωποφαγία είναι αυτή με τον Τσίπρα; Θέλουμε να τον προφυλάξουμε από λάθη ή να τον σπρώξουμε να κάνει και άλλα; Γιατί ξεχνάμε ότι είναι κι αυτός εκλεγμένος (όπως άλλωστε και οι ηγέτες των συνιστωσών) και μάλιστα από ένα μεγάλο σώμα που το λένε Συνέδριο; Όσοι τον ψήφισαν είναι κάφροι;
Κι εγώ δεν συμφωνώ σε όλα μαζί του. Ποιος είμαι όμως εγώ που θα απαξιώσω ή θα χλευάσω την επιλογή εκατοντάδων μελών του Συνασπισμού; Υπάρχουν πιο «κατάλληλοι» από αυτόν; Κι εγώ πιστεύω ότι μέσα στους χιλιάδες Αριστερούς υπάρχουν πολλοί πιο ικανοί, αλλά που είναι; Γι αυτό λοιπόν ας μαζευτούμε λίγο, η ξεχασμένη κοινωνία μας περιμένει.
Στη Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα πάω. Έχω ζαλιστεί από τις πολλές κουβέντες και έχω και δουλειά να κάνω.
ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου