Ας αρχίσω με κάτι χιλιοειπωμένο. Αν δεν είχαμε το ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να τον φτιάξουμε σήμερα. Άρα, τώρα που τον έχουμε, τi τον κάνουμε;
Από το 2004 ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε 2 κύκλους στην πολιτική ζωή. Ο πρώτος ήταν εκείνος των εκλογών του 2004. Διστακτικός, με εμφανή την επιφύλαξη ανάμεσα στους «συμμάχους» αλλά, ζωγράφισε το πρώτο χαμόγελο στα χείλη χιλιάδων αριστερών, που ήθελαν την Αριστερά ΜΑΖΙ.
Αμέσως, δημιουργήθηκαν τα γνωστά προβλήματα που οδήγησαν στη μη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Ιούνη 2004.
Ο δεύτερος εμφανίζεται το 2007, μετά την ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ του ΣΥΝ και την είσοδο και άλλων συνιστωσών στο ΣΥΡΙΖΑ. Tα χαμόγελα έγιναν ένα μικρό ρεύμα και, αυτή τη φορά τα προβλήματα δεν ξεκίνησαν αμέσως αλλά, μετά από 2 χρόνια, κυρίως μετά τις ευρωεκλογές τον Ιούνη του 2009.
Σήμερα, πάμε στις εκλογές στις 4 Οκτώβρη 2009 με τον τρίτο ΣΥΡΙΖΑ, βγαλμένο μέσα από προβλήματα, ηγεμονισμούς, μικρομεγαλισμούς, εσωστρέφειες αλλά … ΣΥΡΙΖΑ. Τα προβλήματα πότε θα ξεκινήσουν αυτή τη φορά για να κλείσει και ο 3ος κύκλος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Είναι και αυτό που δεν φαίνεται επειδή δεν περνάει μέσα από τα ΜΜΕ. Και όταν περνάει, αλλοιώνεται τόσο πολύ που δεν είναι αναγνωρίσιμος. Κι εκτός από τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτών, των στελεχών κ.α. υπάρχει και ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλείται στο μικρόκοσμο της Γραμματείας και των συνιστωσών του.
Ακόμη και πριν το 2004, σε χώρους δουλειάς (όπως π.χ. στον ΟΣΕ το 1996) και όχι μόνο, δημιουργήθηκαν οι πρώτες εστίες κοινής δράσης. Εργαζόμενοι από όλη την Αριστερά, συναντήθηκαν, απέναντι στα μικρά και μεγάλα προβλήματα, ξεπέρασαν ιδεολογήματα και πολιτικές διαφορές, συμμαχώντας απέναντι στον μόνο αντίπαλο που έχουν οι εργαζόμενοι σήμερα, την παγκοσμιοποίηση και ότι αυτή συνεπάγεται.
Αυτές οι εστίες που έγιναν κινήματα, συνδικαλιστικές και δημοτικές παρατάξεις κ.α., αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κινήματα ειρήνης και συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους λαούς…
Οι κινήσεις για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, των μεταναστών, των γυναικών…
Οι αγώνες για εργατικές διεκδικήσεις, για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις…
Οι αγώνες για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία, την Υγεία …
Οι αγώνες για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας που ξεπουλιέται …
Οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις για το περιβάλλον, όπως ο Βοτανικός, ο Ασωπός, ο Αχελώος κ.α…
Η καθημερινή παρουσία, όπου υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που δοκιμάζεται …
Αυτό είναι ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε και σε αυτήν την περιπέτεια των εκλογών. Για να συνεχίσει η κοινωνία να κινείται αριστερά και μετά τις 4 Οκτώβρη.
ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β! Αθηνών
Από το 2004 ο ΣΥΡΙΖΑ έκλεισε 2 κύκλους στην πολιτική ζωή. Ο πρώτος ήταν εκείνος των εκλογών του 2004. Διστακτικός, με εμφανή την επιφύλαξη ανάμεσα στους «συμμάχους» αλλά, ζωγράφισε το πρώτο χαμόγελο στα χείλη χιλιάδων αριστερών, που ήθελαν την Αριστερά ΜΑΖΙ.
Αμέσως, δημιουργήθηκαν τα γνωστά προβλήματα που οδήγησαν στη μη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές του Ιούνη 2004.
Ο δεύτερος εμφανίζεται το 2007, μετά την ΣΤΡΟΦΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ του ΣΥΝ και την είσοδο και άλλων συνιστωσών στο ΣΥΡΙΖΑ. Tα χαμόγελα έγιναν ένα μικρό ρεύμα και, αυτή τη φορά τα προβλήματα δεν ξεκίνησαν αμέσως αλλά, μετά από 2 χρόνια, κυρίως μετά τις ευρωεκλογές τον Ιούνη του 2009.
Σήμερα, πάμε στις εκλογές στις 4 Οκτώβρη 2009 με τον τρίτο ΣΥΡΙΖΑ, βγαλμένο μέσα από προβλήματα, ηγεμονισμούς, μικρομεγαλισμούς, εσωστρέφειες αλλά … ΣΥΡΙΖΑ. Τα προβλήματα πότε θα ξεκινήσουν αυτή τη φορά για να κλείσει και ο 3ος κύκλος;
Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως, δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται. Είναι και αυτό που δεν φαίνεται επειδή δεν περνάει μέσα από τα ΜΜΕ. Και όταν περνάει, αλλοιώνεται τόσο πολύ που δεν είναι αναγνωρίσιμος. Κι εκτός από τον πολιτικό ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τον ΣΥΡΙΖΑ των βουλευτών, των στελεχών κ.α. υπάρχει και ο κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ των εργαζομένων. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλείται στο μικρόκοσμο της Γραμματείας και των συνιστωσών του.
Ακόμη και πριν το 2004, σε χώρους δουλειάς (όπως π.χ. στον ΟΣΕ το 1996) και όχι μόνο, δημιουργήθηκαν οι πρώτες εστίες κοινής δράσης. Εργαζόμενοι από όλη την Αριστερά, συναντήθηκαν, απέναντι στα μικρά και μεγάλα προβλήματα, ξεπέρασαν ιδεολογήματα και πολιτικές διαφορές, συμμαχώντας απέναντι στον μόνο αντίπαλο που έχουν οι εργαζόμενοι σήμερα, την παγκοσμιοποίηση και ότι αυτή συνεπάγεται.
Αυτές οι εστίες που έγιναν κινήματα, συνδικαλιστικές και δημοτικές παρατάξεις κ.α., αυτά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κινήματα ειρήνης και συμπαράστασης στους δοκιμαζόμενους λαούς…
Οι κινήσεις για την υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, των μεταναστών, των γυναικών…
Οι αγώνες για εργατικές διεκδικήσεις, για την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, για αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις…
Οι αγώνες για αύξηση των δαπανών για την Παιδεία, την Υγεία …
Οι αγώνες για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας που ξεπουλιέται …
Οι πρωτοβουλίες και οι δράσεις για το περιβάλλον, όπως ο Βοτανικός, ο Ασωπός, ο Αχελώος κ.α…
Η καθημερινή παρουσία, όπου υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος που δοκιμάζεται …
Αυτό είναι ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό πρέπει να υπερασπιστούμε και σε αυτήν την περιπέτεια των εκλογών. Για να συνεχίσει η κοινωνία να κινείται αριστερά και μετά τις 4 Οκτώβρη.
ΤΕΡΖΟΓΛΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Υποψήφιος Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β! Αθηνών
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου