Θέλω να ομολογήσω ειλικρινά ότι συγκινήθηκα όταν διάβασα τη δήλωση του Αλαβάνου ότι, όταν μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κοιτάμε και χαμηλά στο μάλαμα και το χρυσό. Πόσο όμορφα λόγια που όντως ταιριάζουν σε μεγάλους άντρες της Αριστεράς. Και ο Αλαβάνος, παρά τα τραγικά του λάθη, παραμένει ένας μεγάλος άντρας της Αριστεράς.
Αλήθεια όμως, σε ποιά στροφή, ποιά στάση της μακριάς πολιτικής του διαδρομής το έκανε πράξη; Μήπως το 2004 όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις Βρυξέλλες; Πόσο απίστευτα μεγάλος θα ήταν, εάν κατέβαινε τότε υποψήφιος στο νομό Ηρακλείου, αντί για τη ζεστή και σίγουρη αγκαλιά της Β! Αθηνών;
(Ως συνυποψήφιος του τότε στη Β! Αθηνών, είχα την τιμή να δεχτώ πρόσκληση του να παρευρεθώ σε εκδήλωση του στο εκθεσιακό κέντρο στο Περιστέρι. Τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά; Έτσι γίνεται; Αντί να ξαμοληθούμε στις γειτονιές, μαζευόμαστε σε αίθουσες για να στηρίξουμε το νέο Μεσσία;)
Μήπως κοίταξε χαμηλά όταν παραιτήθηκε ο Κωνσταντόπουλος και θυμήθηκε ότι δεν συμφωνεί με τις τάσεις και ότι δεν ανήκει στο Αριστερό Ρεύμα του οποίου μέχρι τότε ήταν επιφανές στέλεχος που μας έκανε περήφανους; Κυττώντας χαμηλά, αυτοπροτάθηκε και ουσιαστικά εκβίασε τη στήριξη μας;
Όταν στο διάστημα από τη εκλογή του ως Προέδρου του ΣΥΝ (άρα και Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ άρα και εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, τι να λέμε τώρα) έπαιρνε δεκάδες πρωτοβουλίες για σοβαρά πολιτικά ζητήματα, συμβουλευόταν κανέναν; Κανένα όργανο; Κανένα ΣΥΡΙΖΑ;
Η πολιτική του ευστροφία τον οδήγησε σε πολλές σωστές πρωτοβουλίες που μας έκαναν όλους υπερήφανους. Αλλά έτσι;
Η επιλογή αρχικά του σύντροφου Παπαγιαννάκη και πραξικοπηματικά του σύντροφου Τσίπρα ως υποψήφιου Δημάρχου το 2006 ήταν συλλογική διαδικασία; Αφουγκράστηκε το "μάλαμα" και μας έφερε για Δήμαρχο ένα νέο άνθρωπο αναγκάζοντας μας να τον γνωρίσουμε γρήγορα; Επιτυχημένη επιλογή ο Τσίπρας, ο Μιχάλης όμως;
Μας κόπηκαν τα ήπατα όταν, στην προεκλογική περίοδο του 2007, μάθαμε ότι αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Άρχισαν να περνούν σκέψεις πανικού από το μυαλό μας. Κι έτσι, όταν πρότεινε τον Τσίπρα (πάλι το "μάλαμα" λειτούργησε;) τον κατάπιαμε με 70% ανθρακικό;
Ήταν άκαιρη επιλογή. Επιλογή που έβαζε απροετοίμαστο στα δύσκολα έναν νέο άνθρωπο.
Το στηρίξαμε και αυτό πιστεύοντας ότι όλα γίνονται για μας και για την Αριστερά ρε γαμώτο.
Τι άλλαξε από τότε. Ο Αλαβάνος δεν πάταγε ποτέ στις συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πάταγε ποτέ στις συνεδριάσεις του ΣΥΝ, αλλά παρόλα αυτά συνέχισε να παίρνει αποφάσεις, πως; Ακούγοντας φωνές;
Έχει υποχρέωση να μας πεί, ποιός τον απέκλεισε και από τι; Πότε κατέθεσε κάποια γνώμη, πρόταση και δεν έγινε αντικείμενο συζήτησης πάνω σε αυτά;
Πότε ανακάλυψε ότι δεν συμφωνεί με διαδικασίες του κόμματος του όπως το δημοψήφισμα για την εκλογή ευρωβουλευτών; Τι εννοεί ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΝ έπρεπε να βάλει το σύντροφο Παπαδημούλη, πως; Πραξικοπηματικά; Εκείνος έτσι θα έκανε;
Ποιός εμπόδισε τον ίδιο αλλά και όλη τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της Β! Συνδιάσκεψης; Ο Τσίπρας; Ποιές οργανώσεις θα συνεδριάσουν για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της Γραμματείας; Θα στήσουμε τώρα με βάση συμφωνίες των πατρικίων της Γραμματείας; Και πως θα γίνει η εκλογή των νέων οργάνων, με καθολική ψηφοφορία; Θα χρειαστεί πάλι αύριο να απαντήσουμε σε διλήμματα, Αλαβάνος ή Τσίπρας;
Πότε ανακάλυψε ότι ο σύντροφος του ο Νίκος ο Χουντής είναι γκρίζος; Δεν ντράπηκε καθόλου;
Γιατί όταν το κόμμα του με πολλή δουλειά και πολύ κόπο από πολλούς συντρόφους (του;) ολοκλήρωσαν μία πρόταση Προγράμματος, το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και έκανε δικές του προτάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ;
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλή ώρα αλλά δεν έχει σημασία. Σοβαρά λάθη έχουν γίνει και από τον ΣΥΝ και από τις συνιστώσες και από όλους μας. Πρέπει να αρχίσουμε να λέμε αλήθειες, σκληρές αλήθειες. Ο σύντροφος Αλαβάνος απουσίαζε από τον προεκλογικό αγώνα. Το ίδιο και ο σύντροφος Κουβέλης, ο οποίος δεν ήταν ούτε κάν στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση. Ο σύντροφος Παπαδημούλης δραστηριοποιήθηκε στη Β! Αθηνών προετοιμάζοντας το πολιτικό του μέλλον.
Οι περισσότερες συνιστώσες επέλεγαν που θα ρίξουν το βάρος τους με βάση το δικό τους συμφέρον και όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγα στελέχη (Λαφαζάνης, Χουντής κ.α.) έδειξαν διαθεσιμότητα χωρίς όρους. Τα στελέχη της ανανεωτικής τάσης (με εξαίρεση το Μπαλάφα) απουσίαζαν με θόρυβο. Εμφανίστηκαν το βράδυ των εκλογών (Χατζησωκράτης) και δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους. Ο μηχανισμός της Κουμουνδούρου είχε πάει για μπάνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικό του γιατί η κάθε συνιστώσα κοιτάει την πάρτη της.
Τι παπανδρεϊκά καραγκιοζιλίκια ήταν αυτά με τις "αυθόρμητες" συγκεντρώσεις συντρόφων που δεν ήθελαν να παραιτηθεί; Δεν είναι αλήθεια ότι η "αυθόρμητη" συγκέντρωση είναι εφεύρημα της ΚΟΕ, η οποία αρχικά διακινούσε ανώνυμα την πρόσκληση, χρησιμοποιώντας προβοκατόρικα και τις υπογραφές των 50 συνδικαλιστών δημιουργώντας την αίσθηση ότι σημμετέχουν και αυτοί στο κάλεσμα και ότι έβαλε την υπογραφή της στο τέλος όταν αποκαλύφθηκε; Τα ήξερε αυτά ο σύντροφος Aλαβάνος; Συμφωνεί; H στάση του δείχνει και ότι τα ήξερε και ότι συμφωνεί και ότι τα χρησιμοποίησε.
Το ταξίδι για την ενότητα της Αριστεράς άρχισε για μένα το 1996 με κάποιους συντρόφους μου στον ΟΣΕ και ύστερα με την ίδρυση της ΚΕΔΑ και του Χώρου Διαλόγου για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς. Το ταξίδεψα με χαρά και μέσα από τις γραμμές του ΣΥΝ, όταν αυτός επιτέλους έστριψε αριστερά και με τη βοήθεια του Αλαβάνου. Δυστυχώς η καμαρίλα, η παράγκα, η αρχηγολαγνεία, οι βυζαντινής προέλευσης μεθοδεύσεις τόσο του ίδιου όσο και των πατρικίων της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, με μετέτρεψαν σε λαθρεπιβάτη στο (και) δικό μου καράβι. Και επειδή δεν πιστεύω ότι κανείς είναι λαθραίος στη ζωή, ή πρέπει να κάνω ρεσάλτο και να το καταλάβω ή να κατέβω. Τα χρόνια μου δεν είναι για ρεσάλτα. Θα συνεχίσω τα μικρά μου ταξίδια με τους συντρόφους μου στον ΟΣΕ και την ΑΠΟΔΡΑΣΗ.
Με ειλικρίνεια χρησιμοποιώ μιά αποστροφή του σύντροφου Δραγασάκη ότι, ευχαριστώ την Αριστερά που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με ωραία πράγματα.
Αλήθεια όμως, σε ποιά στροφή, ποιά στάση της μακριάς πολιτικής του διαδρομής το έκανε πράξη; Μήπως το 2004 όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις Βρυξέλλες; Πόσο απίστευτα μεγάλος θα ήταν, εάν κατέβαινε τότε υποψήφιος στο νομό Ηρακλείου, αντί για τη ζεστή και σίγουρη αγκαλιά της Β! Αθηνών;
(Ως συνυποψήφιος του τότε στη Β! Αθηνών, είχα την τιμή να δεχτώ πρόσκληση του να παρευρεθώ σε εκδήλωση του στο εκθεσιακό κέντρο στο Περιστέρι. Τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά; Έτσι γίνεται; Αντί να ξαμοληθούμε στις γειτονιές, μαζευόμαστε σε αίθουσες για να στηρίξουμε το νέο Μεσσία;)
Μήπως κοίταξε χαμηλά όταν παραιτήθηκε ο Κωνσταντόπουλος και θυμήθηκε ότι δεν συμφωνεί με τις τάσεις και ότι δεν ανήκει στο Αριστερό Ρεύμα του οποίου μέχρι τότε ήταν επιφανές στέλεχος που μας έκανε περήφανους; Κυττώντας χαμηλά, αυτοπροτάθηκε και ουσιαστικά εκβίασε τη στήριξη μας;
Όταν στο διάστημα από τη εκλογή του ως Προέδρου του ΣΥΝ (άρα και Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ άρα και εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, τι να λέμε τώρα) έπαιρνε δεκάδες πρωτοβουλίες για σοβαρά πολιτικά ζητήματα, συμβουλευόταν κανέναν; Κανένα όργανο; Κανένα ΣΥΡΙΖΑ;
Η πολιτική του ευστροφία τον οδήγησε σε πολλές σωστές πρωτοβουλίες που μας έκαναν όλους υπερήφανους. Αλλά έτσι;
Η επιλογή αρχικά του σύντροφου Παπαγιαννάκη και πραξικοπηματικά του σύντροφου Τσίπρα ως υποψήφιου Δημάρχου το 2006 ήταν συλλογική διαδικασία; Αφουγκράστηκε το "μάλαμα" και μας έφερε για Δήμαρχο ένα νέο άνθρωπο αναγκάζοντας μας να τον γνωρίσουμε γρήγορα; Επιτυχημένη επιλογή ο Τσίπρας, ο Μιχάλης όμως;
Μας κόπηκαν τα ήπατα όταν, στην προεκλογική περίοδο του 2007, μάθαμε ότι αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας. Άρχισαν να περνούν σκέψεις πανικού από το μυαλό μας. Κι έτσι, όταν πρότεινε τον Τσίπρα (πάλι το "μάλαμα" λειτούργησε;) τον κατάπιαμε με 70% ανθρακικό;
Ήταν άκαιρη επιλογή. Επιλογή που έβαζε απροετοίμαστο στα δύσκολα έναν νέο άνθρωπο.
Το στηρίξαμε και αυτό πιστεύοντας ότι όλα γίνονται για μας και για την Αριστερά ρε γαμώτο.
Τι άλλαξε από τότε. Ο Αλαβάνος δεν πάταγε ποτέ στις συνεδριάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πάταγε ποτέ στις συνεδριάσεις του ΣΥΝ, αλλά παρόλα αυτά συνέχισε να παίρνει αποφάσεις, πως; Ακούγοντας φωνές;
Έχει υποχρέωση να μας πεί, ποιός τον απέκλεισε και από τι; Πότε κατέθεσε κάποια γνώμη, πρόταση και δεν έγινε αντικείμενο συζήτησης πάνω σε αυτά;
Πότε ανακάλυψε ότι δεν συμφωνεί με διαδικασίες του κόμματος του όπως το δημοψήφισμα για την εκλογή ευρωβουλευτών; Τι εννοεί ότι ο Πρόεδρος του ΣΥΝ έπρεπε να βάλει το σύντροφο Παπαδημούλη, πως; Πραξικοπηματικά; Εκείνος έτσι θα έκανε;
Ποιός εμπόδισε τον ίδιο αλλά και όλη τη Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της Β! Συνδιάσκεψης; Ο Τσίπρας; Ποιές οργανώσεις θα συνεδριάσουν για να υλοποιήσουν τις αποφάσεις της Γραμματείας; Θα στήσουμε τώρα με βάση συμφωνίες των πατρικίων της Γραμματείας; Και πως θα γίνει η εκλογή των νέων οργάνων, με καθολική ψηφοφορία; Θα χρειαστεί πάλι αύριο να απαντήσουμε σε διλήμματα, Αλαβάνος ή Τσίπρας;
Πότε ανακάλυψε ότι ο σύντροφος του ο Νίκος ο Χουντής είναι γκρίζος; Δεν ντράπηκε καθόλου;
Γιατί όταν το κόμμα του με πολλή δουλειά και πολύ κόπο από πολλούς συντρόφους (του;) ολοκλήρωσαν μία πρόταση Προγράμματος, το έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια και έκανε δικές του προτάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ;
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλή ώρα αλλά δεν έχει σημασία. Σοβαρά λάθη έχουν γίνει και από τον ΣΥΝ και από τις συνιστώσες και από όλους μας. Πρέπει να αρχίσουμε να λέμε αλήθειες, σκληρές αλήθειες. Ο σύντροφος Αλαβάνος απουσίαζε από τον προεκλογικό αγώνα. Το ίδιο και ο σύντροφος Κουβέλης, ο οποίος δεν ήταν ούτε κάν στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση. Ο σύντροφος Παπαδημούλης δραστηριοποιήθηκε στη Β! Αθηνών προετοιμάζοντας το πολιτικό του μέλλον.
Οι περισσότερες συνιστώσες επέλεγαν που θα ρίξουν το βάρος τους με βάση το δικό τους συμφέρον και όχι του ΣΥΡΙΖΑ. Λίγα στελέχη (Λαφαζάνης, Χουντής κ.α.) έδειξαν διαθεσιμότητα χωρίς όρους. Τα στελέχη της ανανεωτικής τάσης (με εξαίρεση το Μπαλάφα) απουσίαζαν με θόρυβο. Εμφανίστηκαν το βράδυ των εκλογών (Χατζησωκράτης) και δεν μπορούσαν να κρύψουν τη χαρά τους. Ο μηχανισμός της Κουμουνδούρου είχε πάει για μπάνιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει δικό του γιατί η κάθε συνιστώσα κοιτάει την πάρτη της.
Τι παπανδρεϊκά καραγκιοζιλίκια ήταν αυτά με τις "αυθόρμητες" συγκεντρώσεις συντρόφων που δεν ήθελαν να παραιτηθεί; Δεν είναι αλήθεια ότι η "αυθόρμητη" συγκέντρωση είναι εφεύρημα της ΚΟΕ, η οποία αρχικά διακινούσε ανώνυμα την πρόσκληση, χρησιμοποιώντας προβοκατόρικα και τις υπογραφές των 50 συνδικαλιστών δημιουργώντας την αίσθηση ότι σημμετέχουν και αυτοί στο κάλεσμα και ότι έβαλε την υπογραφή της στο τέλος όταν αποκαλύφθηκε; Τα ήξερε αυτά ο σύντροφος Aλαβάνος; Συμφωνεί; H στάση του δείχνει και ότι τα ήξερε και ότι συμφωνεί και ότι τα χρησιμοποίησε.
Το ταξίδι για την ενότητα της Αριστεράς άρχισε για μένα το 1996 με κάποιους συντρόφους μου στον ΟΣΕ και ύστερα με την ίδρυση της ΚΕΔΑ και του Χώρου Διαλόγου για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς. Το ταξίδεψα με χαρά και μέσα από τις γραμμές του ΣΥΝ, όταν αυτός επιτέλους έστριψε αριστερά και με τη βοήθεια του Αλαβάνου. Δυστυχώς η καμαρίλα, η παράγκα, η αρχηγολαγνεία, οι βυζαντινής προέλευσης μεθοδεύσεις τόσο του ίδιου όσο και των πατρικίων της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, με μετέτρεψαν σε λαθρεπιβάτη στο (και) δικό μου καράβι. Και επειδή δεν πιστεύω ότι κανείς είναι λαθραίος στη ζωή, ή πρέπει να κάνω ρεσάλτο και να το καταλάβω ή να κατέβω. Τα χρόνια μου δεν είναι για ρεσάλτα. Θα συνεχίσω τα μικρά μου ταξίδια με τους συντρόφους μου στον ΟΣΕ και την ΑΠΟΔΡΑΣΗ.
Με ειλικρίνεια χρησιμοποιώ μιά αποστροφή του σύντροφου Δραγασάκη ότι, ευχαριστώ την Αριστερά που μου έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με ωραία πράγματα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου