ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ – ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ (Μέρος δεύτερο)

Στο προηγούμενο σημείωμα μου ασχολήθηκα περισσότερο με τα πεπραγμένα της Διοίκησης Σαράντη και λιγότερο με τη δημιουργία του Μετώπου για την Ανατροπή. Αυτό θα γίνει σε αυτό το σημείωμα, αφού κάνω πρώτα μια αναφορά στην εγκληματική αντιμετώπιση των έργων αναβάθμισης του σιδηροδρόμου.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1990 αποφασίστηκε η υπογειοποίηση μέρους της σιδηροδρομικής γραμμής που τέμνει κάθετα το δήμο των Αγίων Αναργύρων. Αντί να πιεστεί η τότε (αλλά και η μετέπειτα) πολιτική ηγεσία να υπογειοποιηθεί ΟΛΟΚΛΗΡΗ η γραμμή, από τις Τρεις Γέφυρες μέχρι την οδό Ευβοίας, οι δημοτικές πλειοψηφίες Ταμπακίδη, Τρίγκα και Σαράντη αποδέχτηκαν ουσιαστικά τη «μισή» απόφαση, η υλοποίηση της οποίας οδήγησε σε τεράστια περιβαλλοντική καταστροφή.

Η Διοίκηση Σαράντη ευθύνεται επίσης και αποκλειστικά για την καταστροφή του μικρού Πευκώνα, όταν επέτρεψε ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για διευκόλυνση των μηχανημάτων του εργολάβου, να ξεριζωθούν 80 αιωνόβια δέντρα. Όλα αυτά έγιναν χωρίς καν, να παρθούν μέτρα για να αντικατασταθεί (στο βαθμό που αυτό γίνεται) η περιβαλλοντική καταστροφή αλλά και χωρίς ουσιαστικά αντισταθμιστικά οφέλη που δίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το μόνο «κέρδος» προς την πόλη και τους κατοίκους της ήταν μικροπαρεμβάσεις οι οποίες ουσιαστικά αφορούσαν σε εξυπηρέτηση αιτημάτων ημετέρων. Ο Δήμος μας εξακολουθεί να είναι, από τους λίγους Δήμους της Αττικής, στον οποίο δεν έχει γίνει καμία αξιόλογη κυκλοφοριακή – συγκοινωνιακή – περιβαλλοντική μελέτη στην οποία να ενταχθούν έργα όπως οι σιδηροδρομικές υποδομές, ο Προαστιακός κ.α. έργα όπως το κλείσιμο ρεμάτων. Οι επιπτώσεις είναι προφανείς στην καθημερινή ασφυκτική ζωή των κατοίκων των Αγίων Αναργύρων γιατί αν μιλήσουμε για το Καματερό, σε πιάνει απελπισία.

Δεν είναι εύκολο να ανατραπεί αυτή η κατάσταση. Είναι βαθειά ριζωμένη και ταυτισμένη με λογής λογής εξυπηρετήσεις και συμφέροντα. Χρειάζεται  πολιτική και κοινωνική υπέρβαση και αυτό δεν μπορεί παρά να αφορά όλους.

Σε αυτή τη χρονική συγκυρία, η ελληνική Αριστερά αντιμετωπίζει μια πρόκληση, ίσως ανάλογη με αυτήν που αντιμετώπισε μετά τον πόλεμο. Με καλύπτει η άποψη της Δήμητρας Γ. Ζέκου (Επονίτισσα) όπως δημοσιεύτηκε στο iskra σε ανάλογο άρθρο και γι αυτό τη δανείζομαι:

“Σήμερα, μπροστά στην συγκυρία που διανύουμε και την ιστορική πρόκληση που αντιμετωπίζει η Αριστερά με πολύ ευρύτερη, σχεδόν πλανητική, σημασία, η απάντηση δεν είναι για την Αριστερά ούτε η συστημική αναδίπλωση, ούτε η υπόκλιση σε ένα περιοριστικό και ατελέσφορο «ευρωπαϊσμό», ούτε ένας φοβικός «σεχταρισμός», ούτε η φυγή σε ένα επαναστατικό αντικαπιταλιστικό άλμα, «καλό» ή «κακό» στο περιεχόμενο του, η οποία πέραν των πολλών άλλων αρνητικών, θα αφήσει ένα μεγάλο πολιτικό κενό που θα καλύψουν «λαϊκίστικες» έως άκρως επικίνδυνες δυνάμεις.

Αυτήν την ώρα η πρόκληση στην Αριστερά είναι να ακολουθήσει μια ενωτική πολιτική και στρατηγική για ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο, η οποία θα συνδυάζει το ριζοσπαστισμό και το όραμα ενός ριζικού κοινωνικού μετασχηματισμού με τα μεγάλα αιτήματα της συγκυρίας και της επικαιρότητας.

Με δύο λόγια η Αριστερά χρειάζεται μια μεγάλη συμπαράταξη, μέσα από τη διαφορετικότητα όλων των δυνάμεων της, η οποία θα συγκροτήσει ένα συνεκτικό, αξιόπιστο, ριζοσπαστικό, προοδευτικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση με κατεύθυνση το σοσιαλισμό και θα διεκδικήσει την εφαρμογή του μέσα από μεγάλους ενωτικούς ταξικούς αγώνες, ευρείες κοινωνικές συμμαχίες και βεβαίως μέσα από την ανάδειξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, ως του καλύτερου δυνατού εργαλείου για την προώθηση προοδευτικών και σοσιαλιστικών ρήξεων, νικηφόρων αναμετρήσεων και μετασχηματισμών.”

Στο δια ταύτα. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνη του 2012, οι δυνάμεις της Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά) πήραν συνολικά στο Δήμο Αγίων Αναργύρων – Καματερού ποσοστό άνω του 43%!!! Αυτό το ποσοστό (όσο και αν είναι σωστή η άποψη ότι δεν είναι απολύτως δεδομένο) δείχνει την πρόθεση – απόφαση των πολιτών της πόλης μας για ουσιαστικές αλλαγές. Με την ψήφο τους οι πολίτες έδωσαν εντολή και για την κατεύθυνση που πρέπει να πάρει η χώρα σε όλους τους τομείς, της αυτοδιοίκησης συμπεριλαμβανομένης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι οι πολίτες αυτοί, επέλεξαν και επιλέγουν τη συνέχιση της Διοίκησης Σαράντη.

Πεδίο δόξης λαμπρό λοιπόν για τις δυνάμεις της Αριστεράς. Η  μεγαλύτερη ευθύνη αφορά το ΣΥΡΙΖΑ που φυσικά επιμερίζεται και στις άλλες δυνάμεις αλλά και στους χιλιάδες ανένταχτους. Το στοίχημα είναι, μέσα από ένα ριζοσπαστικό αυτοδιοικητικό πρόγραμμα, να απεμπλακεί η πόλη και οι κάτοικοι της από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η Ε.Ε., το ΔΝΤ και τα άλλα καπιταλιστικά κέντρα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις της Αριστεράς και οι ανένταχτοι, πρέπει να ξεπεράσουν μικροκομματικές εντυπώσεις και μικροπροσωπικά συμφέροντα και να προχωρήσουν στη δημιουργία του Μετώπου, του μόνου ικανού να ανατρέψει την κατάσταση στο Δήμο μας.

Για τη στάση που θα κρατήσει ο κάθε φορέας και ο κάθε πολίτης σε αυτήν την  πρόκληση, θα κριθεί τόσο από τους πολίτες σήμερα όσο και από τον ιστορικό του μέλλοντος.

Σε ότι με αφορά, δηλώνω ΠΑΡΩΝ.

Παναγιώτης Τερζόγλου