Χρόνια στα εργοστάσια πάνω στις μηχανές σίδερα και ιδρώτας η πραμάτεια μας, ηλεκτρολόγοι εφαρμοστές και λεβητοποιοί με τη σειρά μαζί με τα μεράκια μας Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά. Στις αποθήκες στους σταθμούς επάνω στα κλειδιά να φύγει η ταχεία με ασφάλεια, χτες αποχαιρετήσαμε με δάκρυα το Στρατή είπε πως θα γυρίσει στην Αττάλεια. Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά. Πάντα με χιόνια και βροχές το τρένο προχωρά χαράζει το ταξίδι μέσα στ΄ όνειρο, με ελεγκτές, με συνοδούς και μηχανοδηγούς νάχουνε τη ζωή τους πάντα όμηρο. Τώρα έφεδροι πρώτοι στη γραμμή στην ΕΝΟΤΗΤΑ είν΄ η δύναμη, όλοι μια γροθιά, πίσω αν δεν γυρνά ο εργάτης πάντα θα νικά.
Η γιαγιά η Φωτεινή απ τη Μικρά Ασία, στα τελευταία χάθηκε μέσα στη φαντασία. Και πάλι πίσω ήθελε να πάει στην πατρίδα κι όλο μου τραγούδαγε για τόσα που δεν είδα. Κοιμήσου τώρα Φωτεινή εκεί που ήσουν πήγα και όσα δεν τα έζησα στα μάτια σου τα είδα. Αρχόντισσα η Φωτεινή, σαν ήρθε στην Ελλάδα, ολημερίς μου μίλαγε για την Απολλωνιάδα. Κι έλεγα πως ταξίδευα μικρό παιδί στη λίμνη, με καπετάνιο τη γιαγιά και το παππού στη πρύμνη.