ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ; ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΙ;

(Σκέψεις για τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές)

ΑΘΗΝΑ 16/10/2012

Μετά τις εκλογές του Ιούνη και το ελπιδοφόρο 27%, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δέχεται κακοπροαίρετη αλλά και καλοπροαίρετη κριτική για τη στάση που κρατάει. Καταλογίζουν στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι, αντί να κάνει δυναμική αντιπολίτευση με στόχο να πέσει η τρικομματική ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά όσο γίνεται πιο γρήγορα, έχει υιοθετήσει τη λογική του «ώριμου φρούτου», περιμένει δηλαδή η κυβέρνηση να πέσει «μόνη» της κάτω από το βάρος της άθλιας πολιτικής της ή κάτω από το βάρος της λαϊκής οργής.

Εδώ βέβαια δημιουργείται ένα απλοϊκό ερώτημα: Εάν ο λαός βγει στους δρόμους και ανατρέψει την κυβέρνηση Σαμαρά, γιατί να  αναθέσει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι σε κάποιον άλλον, τη  διακυβέρνηση της χώρας;

Μετά από όλα αυτά, ήρθε η προχθεσινή δήλωση του συντρόφου Τσίπρα στα Γιάννινα σχετικά με τις εκλογές. Είπε ο σύντροφος: Θα έρθουν σύντομα οι εκλογές. Θα τις ζητήσουμε όταν θα μπορούμε να τις επιβάλλουμε!!!

Δηλαδή;  Από τη μια έχουμε την καταστροφική για τη χώρα, την κοινωνία και τους πολίτες, πολιτική της κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, σε συνεργασία με Ε.Ε., ΔΝΤ και τους ντόπιους τοκογλύφους και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ … δε ζητάει εκλογές, επειδή δεν μπορεί να τις επιβάλλει;Σκέφθηκαν ότι, αν τις ζητήσουν, μπορεί να τις επιβάλλει ο λαός;

Δεν θέλω να σκεφθώ ότι έχει έστω και ένα κόκκο αλήθειας, αυτό που καταμαρτυρείται στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι δηλαδή, δεν θέλει να κυβερνήσει ακόμη!

Νομίζω ότι η προσέγγιση αυτή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει. Ο κόσμος δεν έχει πλέον άλλες αντοχές και αυτό πρέπει να το καταλάβουν ΟΛΟΙ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ζητήσει την παραίτηση της κυβέρνησης και την προκήρυξη εκλογών ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ. Και επειδή κανένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να επιβάλλει από μόνο του εκλογές, να ζητήσει από το λαό να τις επιβάλλει ΕΚΕΙΝΟΣ.

Φυσικά για να ανταποκριθεί ο λαός, θα πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να ζητήσει την κοινοβουλευτική και κοινωνική πλειοψηφία, εξηγώντας με σαφήνεια τις θέσεις του. Τι θα κάνει δηλαδή με αυτήν την πλειοψηφία;

1.- Να καταργήσει τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους.

2.- Να ζητήσει διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του επαχθούς και μη βιώσιμου χρέους και πληρωμή του υπολοίπου με ρήτρα ανάπτυξης.

3.- Να πληρωθούν τα χρέη της Γερμανίας προς την Ελλάδα από τον β! παγκόσμιο πόλεμο.

4.- Ανασυγκρότηση της Οικονομίας με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη της παραγωγής.

Εάν όλα αυτά δεν γίνουν αποδεκτά από τους «συμμάχους» μας, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό ότι η μόνη διέξοδος είναι:

1.- Η μονομερής διαγραφή του χρέους.

2.- Η συντεταγμένη αποχώρηση από την ευρωζώνη και η έκδοση εθνικού νομίσματος.

Έτσι απλά και ξεκάθαρα.

Για να μην παρεξηγηθώ. Φυσικά δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά με τόσα που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια, δεν ξέρω ποιος είναι. Έχω πειστεί όμως ότι, για να σε ακολουθήσει ο λαός πρέπει να είσαι απλός, ξεκάθαρος και ειλικρινής. Και ξέρω και κάτι άλλο. Δεν ενδιαφέρει κανέναν, αν το νόμισμα της φτώχιας του είναι  το ευρώ, η δραχμή … ή το εσκούδος. Αυτό που ενδιαφέρει τον κόσμο είναι να μπορεί να ζει με αξιοπρέπεια και όχι απλά … να διαβιώνει!!!

Επιτρέψτε μου μια προσωπική αναφορά για να γίνω πιο σαφής.

Αυτή τη στιγμή στα 54 χρόνια μου και μετά από 28 χρόνια υπηρεσίας ο καθαρός μηνιαίος μισθός μου είναι περίπου 1200€. Είτε πληρώνομαι (εφόσον φυσικά εξακολουθώ να δουλεύω) σε ευρώ (1200) είτε σε δραχμές (408.900):

1.- Δεν μπορούμε (προσθέτοντας και το μισθό της γυναίκας μου) να εκπληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας προς τις τράπεζες και την εφορία.

2.- Δεν μπορούμε να παρέχουμε στο παιδί μας, τα κατάλληλα εφόδια που θα το καθιστούν ισότιμο με τα άλλα παιδιά.

3.- Δεν μπορούμε να καλύπτουμε με επάρκεια την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τόσο για μένα (στεφανιαία νόσο) όσο και για τη γυναίκα μου.

Για να μη μιλήσω για διατροφή, κατοικία, μετακινήσεις, ψυχαγωγία (χα,χα,χα!!!) κ.α.

Δεν με ενδιαφέρει ποσώς λοιπόν, σε ποιο νόμισμα στερούμαι. Και βέβαια, δεν τολμάω να συγκρίνω τη δική μου κατάσταση με των ανέργων. Με ενδιαφέρει όμως που θυσιάζουν εμένα και την οικογένεια μου προκειμένου  να διασωθεί το ευρώ. Και αναρωτιέμαι, τι έγινε εκείνο το: ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Ειλικρίνεια λοιπόν και ξεκάθαρες, απλές θέσεις, κατανοητές στον κόσμο.

Εάν δεν ήταν απλώς πυροτέχνημα η ρήση του συντρόφου Προέδρου στη μεγαλειώδη προεκλογική συγκέντρωση της Ομόνοιας παραμονή του 27%: AN ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ! ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΙ!

Παναγιώτης Τερζόγλου